De gezellige chaos van India

Hoi iedereen!

De moessons zijn begonnen! Sinds een week of twee hebben we bijna iedere avond regen, dat dan urenlang met bakken uit de lucht valt. Vanwege de slechte afvoer is onze straat al verschillende keren ondergelopen, en ook het kantoor van Prime Trust heeft al onder water gestaan. Ons huis ligt een stukje hoger en wij hoeven daarom niet bang te zijn voor overstromingen; gelukkig maar, want het water is echt ranzig! De regen zorgt ervoor dat de open riolen overstromen, en dat afval dat normaal op straat ligt en in het kanaal drijft, omhoog komt. Het water stinkt dan ook als de neten! Gatver!
De moessons brengen ook een enorme toename in het aantal muskieten met zich mee; het enige voordeel is dat de temperatuur overdag een stuk draaglijker is dan eerst.

Ik zei het al mijn vorige blog: Henk-Jan kwam hier vorige week op visite! Jippie! :D Henk-Jan gaat de komende drie maanden in China studeren, en maakte op weg naar China dus een stop in India.
Na een beheerst weerzien op het vliegveld van Chennai (helaas is ‘display of public affection’ strikt verboden in India; zelfs hand in hand lopen is voor stelletjes ongebruikelijk!) namen we samen de bus naar Pondicherry. Ik had een leuk hotelletje vlakbij het strand in Pondy voor ons geboekt, en hier hadden we vijf heerlijke dagen samen! We hebben tripjes gemaakt naar Chidambaram (waar één van de heiligste tempels van India staat) en Mamallapuram (waar ik al eerder geweest was) en ik heb HJ natuurlijk mijn huis, mijn collega’s, en alle leuke plekjes van Pondy laten zien. Maandag was Independence Day, en hebben we tussen duizenden Indiaers een parade en een dansvoorstelling bekeken. Verder hebben we de Aurobindo Ashram bezocht, heeft Henk-Jan zich door Lakhsmi, de befaamde Pondicherry tempelolifant, laten zegenen (heel cool; veel tempels hier hebben een tempelolifant, en als je die een muntje geeft, geeft ‘ie met z’n slurf een aai over je hoofd), zijn we elke avond heerlijk uit eten geweest en hebben we veel over de boulevard geslenterd. Het was superfijn om Henk-Jan hier te zien, en ook hij vond het een superervaring om de gezellige chaos van India mee te maken! :)

Afgelopen maandag ging ik met Lucy, mijn nieuwe kamergenootje, naar Gingee, een stadje met een groot fort zo’n drie uur rijden van Pondy. Alle adviezen in de wind slaand, begonnen we om 1 uur ’s middags, op het heetst van de dag, aan de lange beklimming van de berg met het fort, en ik geloof niet dat ik hier eerder zo gezweet heb! Gelukkig was het het allemaal waard; vanaf de top van de berg hadden we prachtig uitzicht, en er waren tientallen aapjes voor vermaak.
Nu Ann weg is, doen Lucy en ik veel samen. Gisteren zijn we samen naar Dr. John geweest, een ayurvedic dokter en zelfbenoemd guru. Ayurveda is een eeuwenoude Indiase geneeskunde die uitgaat van het in balans brengen van energieën in lichaam en geest. Ayurveda kent drie soorten persoonlijkheden: Kapha, Pitta en Vata, die met elkaar de basiselementen aarde, water, vuur, lucht en ether vertegenwoordigen. Hier bij Prime Trust is Dr. John inmiddels een fenomeen, omdat bijna alle vrijwilligers hem al bezocht hebben, en nu waren Lucy en ik ook wel benieuwd naar wat deze man/guru ons te vertellen had! Een behandeling vonden we wat ver gaan, maar een diagnose kon natuurlijk geen kwaad. :) Dr. John mat mijn hartslag, bekeek mijn nagels, mijn mond, de hoeveelheid wit op mijn tong, en de vorm van mijn ogen, en de uitslag was: ik ben een pitta dosha met een vata imbalance. :) Pitta dosha staat voor vuurkracht en water, en mensen met deze constitutie zijn vaak intelligent, avontuurlijk en hartstochtelijk. Daarnaast heb ik een zogenaamde kikkermentaliteit: ik spring van het ene naar het andere en ben altijd onrustig. Over mijn toekomst was Dr. John helaas wat negatief: ik moet voorzichtig zijn, en mij voorbereiden op teleurstellingen in mijn leven... Gelukkig heb ik geen diepgaand geloof in Ayurveda. ;)

Aangezien jullie bijna de indruk zouden kunnen krijgen dat ik hier alleen maar leuke dingen doe en tripjes maak, ook nog een update over mijn werk! Want echt, er wordt ook nog hard gewerkt!
Om Prime Trust in de toekomst aan meer vrijwilligers te helpen, heb ik stage vacatures gestuurd naar zo’n beetje alle universiteiten en enkele hogescholen van Nederland, en ben ik nu in gesprek met AIESEC om Prime Trust in hun database te krijgen.
Daarnaast heb ik de afgelopen weken veel tijd besteed aan fundraising voor een nieuw project dat Prime Trust wil opzetten. Prime Trust bemiddelt al jaren in microkrediet voor groepen vrouwen, dat deze vrouwen vaak gebruiken voor het maken van producten (eetwaren, kaarsen, sari’s, zeep, etc.) die ze vervolgens verkopen. Echter, doordat de vrouwen ook nog voor hun kinderen moeten zorgen en verantwoordelijk zijn voor het huishouden, hebben ze vaak geen tijd om hun producten buitenshuis te verkopen, en beperkt hun verkoop zich dus tot de mensen die ze kennen. Om deze vrouwen te helpen bij het vergaren van meer inkomsten, wil Prime Trust een winkel oprichten waar de door de vrouwen gemaakte producten kunnen worden verkocht. Voor het opzetten van zo’n winkel is natuurlijk veel geld nodig, en hier heb ik verschillende fondsen voor aangeschreven. Ik hoop dat mijn 14 pagina’s tellende voorstel (inclusief situatieschets, projectbeschrijving, doelstellingen, plan van aanpak, risico analyse, kostenplaatje, etc.) de fondsen kan overtuigen, en dat Prime Trust binnenkort geld ontvangt!
Samen met Lucy geef ik verder twee keer per week Engels in één van de avondscholen van Prime Trust. Een schoolbord of schoolboeken zijn er niet, maar zittend in een kring op de grond proberen we de kinderen Engels bij te brengen door het doen van spelletjes, liedjes, en het laten zien van zelfgemaakte kaarten. Het lesgeven is lastig, omdat de leeftijd van de kinderen (en daarmee hun kennis van het Engels) heel erg varieert. Ook zijn de kinderen superdruk en agressief; zelfs een simpele kring maken kan hier niet zonder vechten! Ze zijn gewend dat docenten schreeuwen om aandacht te krijgen en dat slecht gedrag afgestraft wordt met een stok; het is dus erg lastig om gezag te krijgen op een ‘normale’ manier. Toch vind ik het erg leuk om les te geven, vooral omdat we nu een paar weken lang dezelfde kinderen onderwijzen, en we merken dat ze dingen onthouden.
Tot slot zijn er nog steeds veel microkredietbijeenkomsten, waarbij nieuwe groepen vrouwen uitleg krijgen over het microkredietprogramma van Prime Trust, of waarbij de boekhouding van lopende groepen wordt gecheckt. Ik vind het nog steeds superleuk om bij mijn collega achterop de scooter te springen, naar de groepen te rijden, en vervolgens de chaotische bijeenkomsten te aanschouwen. :)

Dat waren mijn belevenissen van de afgelopen tijd. Ik heb nog maar twee weken te gaan in India! :O De tijd gaat zo ontzettend snel hier!
De komende twee weken zullen naast werken vooral in het teken staan van mijn afstudeerscriptie. Want terug in Nederland is er weinig tijd om bij te komen; ik land op zaterdagochtend op Schiphol, en word twee dagen later op maandagochtend al met een research proposal voor mijn scriptie op de uni verwacht!

Liefs uit India!

Judith